منطقه امنِ ناامن: تاب‌آوری، چالش و هنر بی‌رحمیِ سازنده

🧭 منطقه امنِ ناامن: تاب‌آوری، چالش و هنر بی‌رحمیِ سازندهگاهی می‌بینی مدیری فرصت دارد، اما استفاده نمی‌کند. نه به‌خاطر ناتوانی، بلکه چون خسته است. تاب‌آوری‌اش روی هواست. و وقتی تاب‌آوری پایین می‌آید، انسان به‌جای جهش، عقب‌نشینی می‌کند. عقب‌نشینی به کجا؟ به همان منطقه امنی که در ظاهر آرام است، اما در باطن ناامن.🧊 منطقه امنِ ناامن: جایی که قهرمان در آن تحلیل می‌رودمنطقه امن، جایی‌ست که چالش کم است، فشار نیست، و همه‌چیز قابل پیش‌بینی است. اما همین منطقه، اگر بیش از حد طولانی شود، تبدیل به باتلاقی می‌شود که قهرمان را می‌بلعد.مدیر خسته، به آینه نگاه می‌کند، اما دیگر خودش را نمی‌شناسد. چون در منطقه امن، رشد متوقف می‌شود. و توقف رشد، یعنی آغاز فرسایش.🔄 چرخه‌ی فضا و انسان: قوی‌ها فضا می‌سازند، ضعیف‌ها فضا را خراب می‌کنندتو می‌گویی:«فضای سخت، آدم قوی می‌سازد. آدم قوی، فضای خوب می‌سازد. فضای خوب، آدم ضعیف می‌سازد. و آدم ضعیف، فضای ضعیف می‌سازد.»این چرخه، قانون طلایی تاب‌آوری است.اگر برای تیم‌مان، فرزندمان، یا سازمان‌مان فضای بیش از حد راحت بسازیم، داریم تاب‌آوری را از آن‌ها می‌گیریم.راحتیِ بی‌چالش، یعنی ضعیف شدن.و ضعیف شدن، یعنی ناتوانی در مواجهه با بحران.🎯 هنر مدیریت: چالش + مهارت + بی‌رحمیِ سازندهمدیریت فقط حمایت نیست. فقط مهربانی نیست.مدیریت یعنی طراحی چالش. یعنی ایجاد فشار کنترل‌شده. یعنی گاهی بی‌رحمیِ سازنده.بی‌رحمی‌ای که نه از روی...